Roadtrip #2

We moesten vanmorgen vroeg uit de veren, er stond een excursie op het programma, we gingen namelijk de Antelope Canyon bezoeken en moesten ons om 09:00 melden bij het tourburo

Nu heten alle tourburo’s antelope canyon tours, dus jullie raden het al, we stonden bij de eerste en die kon onze reservering niet vinden, na even zoeken bleken we bij het verkeerde buro te staan en moesten we ons melden bij een bureautje aan de overkant.

Vanaf het buro werden we naar de Canyon gebracht met grote 4×4 jeeps, wat ook wel echt nodig was want we zijn ruim 15 minuten flink door elkaar geschud op onverharde wegen om bij de ingang van de Antelope Canyon te komen.

Eenmaal aangekomen begon de tour en vielen we weer van de ene verbazing in de andere, wat ongeloofelijk mooi, we lopen door de nauwe spleten op de bodem van de Canyon, het zonlicht schijnt vanaf boven door de nauwe spleten de canyon in wat hele mooie beelden geeft.

Na de tour maar weer eens een Starbucks gehaald en verder op pad gegaan. Onderweg op de snelweg kwamen we nog een oude solex tegen met een aanhangertje erachter. Onderweg de Mexican Hat gezien (bekend van de vele western films).

Onze planning was om toch nog een beetje vroeg aan te komen bij het hotel omdat het erg warm was en Jordy en ik zin hadde

n om een verfrissende duik te nemen, toen we aankwamen bleek dat het hotel geen zwembad had, daar ging ons mooie plan.

Wendy en Tine zijn de eerste de was gaan doen zodat we weer genoeg fris ondergoed en sokken hadden en echte mannen als Jordy en ik zijn lieten we ons niet kisten en zijn we bij de receptie gaan vragen waar we ergens in een meer of rivier konden zwemmen.

Achter ons hotel bleek een rivier te lopen dus na enig speurwerk hebben we de rivier gevonden bleek deze helemaal droog te staan. dus toen hebben we het maar opgegeven en zijn we en biertje in de tuin gaan drinken,

Ruud was al druk bezig geweest om een survival wandelstok voor Tine te maken, Dus Tien heeft geen excuses meer om geen hike te lopen. Na een paar biertjes dacht Ruud even de sleutel naar Tine te gooien en je raadt het al 1 put in Amerika en waar verdwijnt de sleutel ????

Voor de verandering maar weer eens een burgertje eten bij het plaatselijke restaurant waar de kolibrie’s in het rond vlogen.

PS om de foto’s goed te zien moet je de computer even op zijn zij houden

We starten de dag maar weer eens met een ontbijt, dit deden we vandaag met koffie van de Starbucks en broodjes van de Safeway (supermarkt). In de Safeway zagen de medewerkers natuurlijk aan mijn postuur dat ik al een echte Amerikaan ben, ‘one of the citizens’ en daarom kreeg ik een memberpas waarmee (op zijn Amerikaans) weer korting te krijgen was. (altijd goed natuurlijk).

na het ontbijt zijn we weer naar de Grand Canyon gereden en hebben we nu gekozen om met de auto door de Grand Canyon heen te rijden en op sommige ‘viewpoints’ te stoppen en vanaf daar wat korte tochten te lopen. Eenmaal uit de Grand Canyon zijn we door het Navajo gebied gereden en zijn we gestopt op een typisch Navajo plek, waar een paar marktkraampjes staan met allerlei zelfgemaakte indianen artikelen zoals armbandjes, messen, sperpunten, enz. enz.

Speciaal voor Wendy stoppen we hier steeds want ze is (zoals jullie wel weten) gek op die armbandjes en wil er zoveel mogelijk scoren. Nu voelde ik me toch beschaamd want die mensen zitten daar voor een handje vol toeristen die langskomen, die dan alles willen zien en voelen maar het resultaat was toch weer “” kijken, kijken en niet kopen”

Nu we er toch waren hebben we gelijk maar van de gelegenheid gebruik gemaakt om daar even te picknicken, we hadden nog genoeg over van de ochtend boodschappen en hebben met een erg mooi uitzicht lekker gegeten.

Daarna de reis voortgezet naar ons hotel, om ons voor te bereiden op het hoogtepunt van de dag. Eten bij Big Johns BBQ, het favoriete restaurant van Richard, nergens zijn de spareribs en BBQ food zo lekker als daar, ze beginnen s ‘morgens om 11:00 uur al met BBQ voor het vlees voor de avond “Low and Slow”.

Aan voorgerechten doen ze niet, er staat op tafel een grote emmer met dop pinda’s en daar moet je het mee doen, over de schillen/doppen hoef je je geen zorgen te maken die gooi je gewoon op de grond, kun je nagaan wat er daar op de grond ligt. Lekker eten met een lokaal biertje erbij (grand canyon bier) Jordy kreeg van de ober ook en biertje terwijl je daar toch echt 21 jaar moet zijn. Toen de serveerster het eten kwam brengen moest ze toch even opmerken dat Jordy wel een Baby Face had voor zijn 21 jaar.

Al met al lekker eten onder het genot van en drankje en live muziek van een country band.

Hallo daar in het koude Nederland,

We werden vanochtend gewekt door rare ezel geluiden uit de kamer naast ons, wat hebben die beesten een indruk gemaakt.
Tijdens het ontbijt toch maar even de geluiden besproken (voor degene die nu erg nieuwsgierig zijn geworden, neem dan even contact op met Ruud&Tine en gebruik het codewoord IA, IA.)

We sliepen in Sedona wat een erg mooi dorp is, en vooral erg luxe.
We hebben als echte toeristen de buurt ontdekt en zijn naar de ‘Holy Chapel’ gegaan dat was natuurlijk weer op een berg, waar we een kaarsje hebben aangestoken.

Daarna zijn we het dorp ingegaan en wilden een troleybustour door Sedona doen.

Voordat de tour begon moesten we een uurtje wachten en hebben we wat rond gekeken, ik stond even met Jordy te praten en weg waren de vrouwen, die hebben we gelukkig terug gevonden in en klein winkeltje vol met chocolade en fudge, die daar met de hand gemaakt worden. na wat inkopen konden we weer verder.

Maar het is en blijft Amerika dus zijn we maar wat gaan drinken (en eten). Toen we alles op hadden, zijn we de de trolleytour door Sedona gaan doen, wat allemaal mooi was om te zien en te horen.

Na de tour zijn we door gegaan naar de Grand Canyon, dit hebben we vorig jaar ook bezocht maar wat ongeloofelijk mooi is het daar, dat is simpelweg niet te beschrijven of op de foto te zetten.
Bij aankomst liepen de elanden al door de bossen en leek het Ruud en ondergetekende wel mooi om wat foto’s te schieten en gingen we de bosjes in om het beest op de foto te zetten, hoe dichterbij hoe beter de foto is het motto.

Toen we echter in de bus zaten die ons naar een hoger gelegen deel van de canyon bracht, kwamen we er weer eens achter dat het niet helemaal de bedoeling was om zo dicht bij de ‘wildlife’ te komen en dat we minimaal 30 meter vanaf de elanden moesten blijven (wij zaten op minder dan drie).

We heben daar een Hike gelopen over de kliffen, op een gegeven moment liepen we zo dicht langs de afgrond dat de dames maar hebben besloten om de hike verder te lopen over de weg.(bangepoepers)

Aangezien de tijd behoorlijk door tikte hebben we maar gedineerd voordat we doorgingen naar het hotel (want Jordy begint al te zeuren dat we nooit voor 20:30 eten), we zijn een echt Amerikaans steakhouse binnen gegaan en hebben smakelijk gegeten. (eerlijk is eerlijk dat snappen die Amerikanen wel)

Na het eten nog even een uurtje in de auto naar het hotel, waar we vervolgens om 22:30 arriveerden. Hoogste tijd om ons op te frissen en uit te rusten.

Op naar een nieuwe dag.

Goedemorgennnnnnnnn,

We zijn vandaag lekker vroeg opgestaan omdat slapen niet wilde lukken, het zal de jetlag zijn of toch de mooie omgeving waar we niets van willen missen.

Omdat het nog rustig was en de rest nog sliep hebben Wendy en ik een lekker bakje thee genomen en zijn we een stukje gaan wandelen.

Na een lekker ontbijt zijn we de reis weer verder gegaan naar Sedona, uiteraard hebben we weer een toeristische route genomen en zijn we door het plaatsje Oatman gereden over de Historic Route 66, dit is een oud western dorp waar de ezels gewoon los door het dorp lopen.

Bij aankomst werden we gelijk verwelkomt met een proeverij van Beef Jerkey (Hele harde worst), Jordy en ik namen de heetste soort, gemaakt met de heetste pepers in Amerika. Erg lekker maar ook erg pittig (ook de volgende morgen).

Richard was op zoek naar een lokaal biertje (je moet iets verzamelen hé) en we konden daar ook eten voor de ezels kopen.

We weten nu uit ervaring als je de ezels eten gaat geven dat er dan wel heel veel ezels op je af komen en ze niet altijd zo vriendelijk zijn tegen elkaar. Wat weer resulteerde in een bange Wendy en Tine en een Jordy met een zere voet (De ezel ging gewoon op zijn tenen staan).

De ezels maar even met rust gelaten en het dorp bekeken, maar toen werd onze blik toch weer naar de ezels getrokken,ik weet niet precies wat ze aan het doen waren, maar volgens mij was de ene kapot en werd die aangeduwd door een andere ezel.

We hebben toen nog een lekker ijsje gegeten maar toen had Ruud weer erg veel last om te genieten van zijn ijsje want die werd weer aangevallen door een ezel die ook wel zin had in een ijsje. Dus eigenlijk waren wel wel even klaar met ezels.

Omdat we op de dag toch alweer (teveel) gegeten hadden, hebben we besloten om op de kamer te eten en hebben we op de American way een lekere bak met Mac&Cheese gegeten en als toetje een emmertje ijs (We moesten even op de calorieen letten).

Doordat we zo druk zijn op de dag en best moe zijn s’avonds komen de blogs wat later

Na weer een lekker ontbijt zijn we weer op pad gegaan, vandaag stond de reis vanaf Los Angeles naar Twenynine palms op het programma,

hier bevindt zich het natuurpark Joshua Tree Park, maar voordat we daar kwamen passeerden we eerst een outlet, en U raadt het al

we lopen vanaf nu alweer drie uur uit op het programma.

Na het winkelen (tassen, shirts, broeken en andere dingetjes) zijn we snel

verder gegaan naar het natuurpark, Eenmaal aangekomen bleek waar we bang voor waren werkelijkheid te zijn geworden Ruud Vonk (de broer van Freek Vonk) is geboren.

Omdat ik een echt natuurmens ben, was ik geïnteresseerd in cactussen en eigenwijs als ik ben wilde ik natuurlijk even voelen of ze echt prikten.

Ik kan jullie vertellen, ze prikken behoorlijk :-(, wat dan wel weel apart is dat ik me eerst laat prikken door die kl*te cactussen en daarna pas

het bord lees dat deze cactussen gevaarlijk zijn voor mensen en er naast het bord een first-aid kit ligt. Hmmmm.

Aangezien door het winkelen het programma uitliep werd het al wat schemerig in het park, en kwamen de vleermuizen tevoorschijn,

Onze eigen Ruud Vonk ging ze lokken door met steentjes in de lucht te gooien, want daar komen ze vervolgens op af, want door het gooien ontstaan er trillingen in de lucht waardoor de vleermuizen denken dat er insecten vliegen en ze daarop af komen. (Uhhhh).

Maar nu was Wendy wel op de hoogte van deze lieve beestjes maar toen ik haar vertelde dat ze graag in lang blond haar klimmen, brak ze uit in paniek,

en wilde zo snel van de berg afrennen dat ze bijna viel en haar knie open haalde.
(is ook logisch want als ze in lang blond haar vliegen moet je ook echt bang zijn met kort grijs haar). Al met al weer en enerverend avontuur.

Omdat het al aan de late kant was toen we in het hotel kwamen hebben we gekozen voor een snelle hap en was de keuze gevallen op ‘Del Taco’, een tip van ons

als je hier in de buurt bent, gewoon doorrijden de Burrito’s en Taco’szijn eigenlijk niets meer dan een kleffe hap en niet lekker.

Voor zover weer deze dag, blog jullie laterssssss.

Vandaag de dag begonen met een lekker ontbijtje, onze reisgenoten zijn geen echte ‘ontbijters’ en zeggen sóchtends niet veel te eten ?

Maar ik denk dan toch dat de Amerikaanse lucht ze hongerig maakt, dat verklaart dan gelijk ook mijn eigen eetlust

Vandaag hadden we een druk programma, we hebben de eerste hike erop zitten en hebben een tocht gemaakt naar het Hollywood sign,

Hier hebben we de kuiten goed getest en heeft onze eigen Freek Vonk de eerste hagedis gespot.

Na een enerverende tocht kwamen we terug bij de auto en

Ja hoor ook in de USA lukt het Meneer Hagen om een boete te krijgen. Er zijn maar weinig mensen die kunnen zeggen dat ze en parkeerboete hebben

gekregen om tegen het verkeer in te parkeren, en mij is het gelukt

Daarna snel op weg naar de walk of fame, waar de weg was afgezet want de volgende dag zou daar de wereldpremière zijn van de nieuwste Avengers film.

Uiteraard moest er ook een versnapering genomen worden en mocht Jordy kiezen waar we heen gingen.

Na een dagje slenteren over de walk of fame nog even via de rodeo drive gegaan voor wat inkopen. Daarna doorgegaan naar de ‘Old Town” waar we hebben

gedineerd tussen de lokale (Latino) bevolking in de Foodmarket.

Als klap op de vuurpijl ons eerste bezoekje aan de Wallmart om wat inkopen te doen (waar we voor de eerste keer deze trip Ruud alweer kwijt waren)

Halo allemaal, hier dan eindelijk de eerste blog.

De Reis is begonnen, we zijn er klaar voor, Alles ingepakt en alles opgeladen ??

Nou niet helemaal want Tine komt er op Schiphol al achter dat haar telefoon niet is opgeladen en helemaal leeg is, dat belooft veel goeds.

We hebben een tussenstop in Londen en vanuit daar vliegen we door naar Los Angeles.

Op Heathrow airport hadden we niet veel tijd dus namen we wat te drinken uit een automaat. daar moest betaald worden met een creditcard, Gelijk complete paniek want Richard was de creditcard kwijt, al voor we de reis begonnen zijn.

Maar gelukkig toch een oplossing gevonden en konden we verder want in Amerika zonder creditcard is als een kip zonder kop.
(de oplossing was nog even goed in de zakken kijken.

Eenmaal in het vliegtuig merkten we dat we het toch wel voor elkaar hadden, we waren namelijk geupgrade naar betere plekken ‘Thanks GoAmerika’

lekkere ruime stoelen, een eigen entertainment systeem met afstandbediening, eten en drinken in overvloed.

Ik hoorde al van onze achterburen dat ze het dranktempo niet konden bijhouden, En eerlijk is eerlijk dat hoor ik Ruud niet veel zeggen.

Na een lange vlucht en veel controles hebben we de auto opgehaald bij alamo en na een korte ‘opfris’ stop in ons hotel zijn we gelijk maar opweg gegaan naar de Santa Monica pier. Gelijk ook maar even wat gaan eten (broodjes hamburgers met patat).

Op de pier hadden we een mooi uitzicht over het strand waar Baywatch is opgenomen, helaas Pamela Anderson niet gespot.

Ruud dacht ff een selfie te maken maar wist niet dat je de dan lens naar je zelf moest draaien dus die heeft een hele mooie foto van de lucht genomen.

Toen begon de moeheid toch wel in te slaan en kwam de man met de hamer binen vallen, Om in Jordy zijn woorden te blijven “Ik ben nog nooit zo moe geweest”

op zich is dat ook niet vreemd want we waren om 05:45 op gestaan en nu was het 22:51 Amerikaanse tijd, dat lijkt natuurlijk niet lang maar als we het tijdverschil mee rekenen is het in de Nederlandse tijd al 06:51 en betekent het dat we al 25 uur wakker zijn.

Dus Welterusten en de groeten vanuit de States.

Hallo allemaal, zoals boven al te lezen is gaan we weer richting Amerika.
Vorig jaar zijn we voor het eerst die kant op gegaan en het is ons zo goed bevallen dat we weer terug gaan.
Amerika is eigenlijk net als Wendy, ik zag het vor het eerst en ik was op slag verliefd

Ook dit jaar gaan we weer proberen om een reisverslag bij te houden, Dat is leuk voor de mensen die ons willen volgen maar zeker ook voor onszelf, want in de tijd dat we de reis maken doen we zoveel indrukken op dat we zo maar wat kunnen vergeten, en dat is natuurlijk niet de bedoeling.

Waar precies gaat de reis heen ?
Eigenlijk naar het zelfde gebied als de vorige keer, ondanks dat er nog veel plekken zijn die we willen ontdekken, hebben we ervoor gekozen om nog een keer de West kust van Amerika te bezoeken, hier zijn nog zoveel mooie gebieden en een schitterende natuur die we nog willen bekijken, dat we dit gebied nog een keer aandoen.

Welke dingen gaan we dan precies bekijken ?
Dag 01 – Amsterdam naar Los Angeles
Dag 02 – Los Angeles
Dag 03 – 29 Palms (Joshua Tree Park)
Dag 04 – Sedona
Dag 05 – Wiliams (Route 66)
Dag 06 – Lake Powel (Grand Canyon)
Dag 0 7 – Bluff
Dag 08 – Moab (Arches National Park)
Dag 09 – Moab (Canyon Lands)
Dag 10 – Torrey (Capitol Reef)
Dag 11 – Bryce (Bryce Canuon)
Dag 12 – Huricane (Zion National Park)
Dag 13 – Las Vegas
Dag 14 – Las Vegas
Dag 15 – Visalia (Death Valley)
Dag 16 – Oakhurst (Yosemite)
Dag 17 – San Francisco
Dag 18 – San Francisco
Dag 19 – Seaside Monterey Bay
Dag 20 – Ventura Beach
Dag 21 – Ventura Veach
Dag 22 – Los Angeles -> Amsterdam

Zoals jullie zien staat er genoeg op het programma.

We gaan deze keer niet met zijn drieën, maar Ruud en Tine gaan gezellig mee.

door het vorige reisverslag zijn ze zo enthousiast geworden dat ze hebben besloten om ons te vergezellen, dus wie weet krijgen we met dit reisverslag nog meer mensen mee en gaan we een volgende keer met een nog grotere groep

Reisbureau WeRiJo in de maak.